Περίληψη

Εισαγωγή:  Κάθε χρόνο, παγκοσμίως, 14,9 εκατομμύρια νεογνά γεννιούνται πρόωρα. Ως εκ τούτου τα παιδιά αυτά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, αναπνευστικών, καρδιακών και νευροαναπτυξιακών διαταραχών. 

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της φυσιοθεραπευτικής παρέμβασης σε  πρόωρα νεογνά και το κατά πόσο οι αξιοποιούμενες τεχνικές προάγουν  την φυσιολογική τους εξέλιξη

Υλικό: ο πληθυσμός της μελέτης αποτελούνταν από 20 νεογνά που επιλέχθηκαν τυχαία. Τα 20 νεογνά διαχωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, την ομάδα παρέμβασης (Ομάδα Α, 10 νεογνά) και την  ομάδα ελέγχου (Ομάδα Β, 10 νεογνά). 

Μέθοδος: Στα νεογνά της ομάδας παρέμβασης (Α) έγινε παρέμβαση που εστίαζε στην σωστή τοποθέτηση σε “φωλιά” (μίμηση ενδομήτριας εμπειρίας), στις αλλαγές θέσεων ύπτια, πρηνή, δεξί και αριστερό πλάι, στην μείωση ή και εξάλειψη των σημείων stress και παθητική κινητοποίηση στην ύπτια θέση. Γινόταν συνεχής καταγραφή του κορεσμού οξυγόνου (SpO₂) και της καρδιακής συχνότητας, όπως επίσης νευροαναπυξιακή εκτίμηση και καταγραφή τυχον προβλημάτων σίτισης. της πρόσληψης βάρους, αλλά και της διάρκειας παραμονής των νεογνών στο νοσοκομείο.

Αποτελέσματα: Ο κορεσμός οξυγόνου ήταν σαφώς βελτιωμένος στα πρόωρα νεογνά  που ακολούθησαν την αναπνευστική φυσικοθεραπεία όπως επίσης βελτιωμένη (ελαττωμένη ) καταγράφηκε και η καρδιακή συχνότητα. Η νευρολογική εξέταση στα νεογνά της ομάδας παρέμβασης ήταν φυσιολογική ενώ κανένα δεν εμφάνισε προβλήματα κατά τη σίτιση. Διαπιστώθηκε ακόμα ότι τα νεογνά της ομάδας παρέμβασης είχαν σταθερότερο ρυθμό αύξησης του βάρους σε σχέση με τα νεογνά της ομάδας ελέγχου Συμπεράσματα: Κρίνεται απαραίτητη  η εφαρμογή προγραμμάτων πρώιμης παρέμβασης, προκειμένου να αποτραπούν ή να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές επιπτώσεις της προωρότητας στην αναπνευστική και νευροαναπτυξιακή, εξέλιξη των νεογνών.

Επιπλέον η εφαρμογή των μεθόδων υποστηρικτικής αναπνευστικής φυσικοθεραπείας βοηθά στην ομαλότερη πρόσληψη βάρους, μειώνει τα προβλήματα σίτισης καθώς και τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο.