Η έξω τενοντοπάθεια του αγκώνα (ΕΤΑ) είναι η συχνότερη χρόνια πάθηση του αγκώνα [1]· επηρεάζει περίπου το 1-3% του γενικού πληθυσμού [2,3]. Η επίπτωσή της αυξάνεται με την ηλικία και είναι υψηλότερη στις ηλικίες 35-60 ετών [2,4].

Ο τένοντας του βραχέος κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό είναι ο συχνότερα εμπλεκόμενος τένοντας στην τενοντοπάθεια του αγκώνα [5]. Παρατηρείται ένας συνεχής κύκλος μικροτραυματισμών και συνεχής προσπάθεια διόρθωσης της βλάβης, που προκαλεί προοδευτικό εκφυλισμό [6,7]. Κατ’ επέκταση, επέρχεται ντόμινο αλλαγών και στους νευρώνες των περιφερικού νευρικού συστήματος, με τελική επίπτωση την ευαισθητοποίηση του κεντρικού νευρικού συστήματος [3,8].

Η θεραπεία για την ΕΤΑ αποτελείται από μεγάλη ποικιλία τεχνικών, λόγω της πολυπλοκότητας της πάθησης. Οι ερευνητικές αποδείξεις για την αποτελεσματικότητα των διάφορων εφαρμογών είναι χαμηλής ποιότητας [9]. Αυτό καθιστά δύσκολη την επιλογή του ορθού πλάνου θεραπείας [10,11].

Η μέθοδος Cyriax δημιουργήθηκε εμπειρικά από τον James Cyriax ως θεραπευτική προσέγγιση για τις βλάβες του συνδετικού ιστού [12]. Είναι ένας αδιάσπαστος συνδυασμός μάλαξης εγκάρσιας τριβής (ΜΕΤ) και θεραπευτικού χειρισμού Mill’s [13,14]. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στην παθητική κινητοποίηση των μαλακών μορίων, προετοιμάζοντας τους ιστούς για φόρτιση. Η αναγεννητική διαδικασία προωθείται και η κινητικότητα του προσβεβλημένου ιστού αποκαθίσταται μέσω της μείωσης του πόνου [12,14].

Μολονότι η κλινική εμπειρία σχετικά με τη μέθοδο Cyriax δείχνει θετικά αποτελέσματα στη θεραπεία της τενοντοπάθειας, τα αποτελέσματα των συστηματικών ανασκοπήσεων δείχνουν ότι δεν είναι ανώτερη σε σχέση με άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις ενδεδειγμένες  για την κατάσταση αυτή [15-17]. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει συμφωνία για τον τρόπο εφαρμογής της μεθόδου, πράγμα που οδηγεί στην έλλειψη τυποποίησης των εφαρμοζόμενων πρωτοκόλλων [12]. Επιπρόσθετα, υπάρχει μεγάλη ανομοιογένεια στο μεθοδολογικό σχεδιασμό, τα όργανα και τις μεθόδους αξιολόγησης των μεταβλητών [πόνος, λειτουργικότητα) [12].

Η έλλειψη συμφωνίας σχετικά με τις διαδικασίες της ΜΕΤ και η αναγνώριση ότι η απόδοση των φυσικοθεραπευτών μπορεί να επηρεάζεται από την έλλειψη κατανόησης των συμπερασμάτων του Cyriax, οδηγούν στην εκπόνηση αυτής της διατριβής με στόχο να αναλυθούν οι παράμετροι εφαρμογής της μεθόδου Cyriax, καθώς και η επίδρασή της στα συμπτώματα της ΕΤΑ, αφού καταγραφεί ο τρόπος χρήσης της μεθόδου από φυσικοθεραπευτές στον ελλαδικό χώρο.

Ταυτόχρονα, και σύμφωνα με τις τελευταίες επισημάνσεις [18], είναι σκόπιμο να περιληφθεί στη διδακτορική αυτή διατριβή και μία ψυχομετρική διαδικασία αξιολόγησης της ΕΤΑ. Η κινησιοφοβία είναι ένα μέτρο έκβασης που θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν, καθώς επηρεάζεται από την ΕΤΑ [18-20].